Argentine Peak and Wilcox Mt. Posted by Senad Rizvanovic on 14:12 No comments

Argentine Peak (4187 m / 13738 ft)
Mt. Wilcox  (4087 m / 13408 ft)
Front Range, Colorado
Idemo u planine......ponovo i napokon. 

                                     Mt. Wilcox desno i Argentine Peak lijevo,dominiraju horizontom iznad Nylor jezera.

U ovom planinskom raju i izoblilju i pored velikog broja zaljubljenika u planine cini mi se kao da nije problem pronaci mjesto gdje ljudi jednostavno nema jer su usmjereni na druge cure u komsiluku. Ove dvije planine iako nisu na listi najpopularnijih i najposjecenijih jednostavno iznenade svakoga ko im se zaputi  u narucje.
Nasa ocekivanja nisu bila velika, zato je mozda i ocarenje bilo sve vece svakim novim korakom.
Ocekivanja su  bila jednostavna, otkgnuti se od svijeta i civilizacije i uzivati u necemu (prirodi) koju nemilosrdno unistavamo, pri tome misleci da je krotimo i kontrolisemo.
Iako na prvi pogled sve izgleda zaboravljeno i ostavljeno po strani, ipak ali i na zalost, tragovi ljudske aktivnosti su vidljivi na blagim i njezno zaobljenim grebenovima i padinama ovih vrhova. Cesto puta naidjem na pisani trag kako su rudnici zlata u Koloradu za vrijeme zlatne groznice proizveli vise snova nego zlata, ali to nije bio slucaj sa ovih nekoliko planina koje dijele ove doline.

                    Square Top Mt sa prepoznatljivim ravnim vrhom bio lijep prizor dok smo se penjali iznad jezera prema Mt. Wilcox.

Da ljudska glupost i svemir nemaju granice potvrdjuje i cinjenica koju sam iskopao u lokalnom rudarskom muzeju, da je krajem 19 i pocetkom 20 vijeka bila izgradnja pruga koja je vodila iz Denvera sve do vrha jednog od grebena na visini od 3500 metara. Osim toga sto je pruga koristena za podrsku lokalnim rudnicima, jedan od zadataka parnih lokomotiva bio je i razvoj lokalnog turizma. Iako pruge vise nema, pragovi i tracnice su vec dugo uklonjeni, ostao je put koji svjedoci o onom i ovom vremenu ali i o tome da se neke navike ljudi nisu promijenile. Tokom ljetnih mjeseci tim istim stazama tutnjaju dzipovi i druga terenska vozila prevozeci ljude zeljnih visina i uzivanja ''prirodi''.

                     Poslije strmog dijela koji se izdizao direktno iznad jezera, konacno smo bili na dijelu koji je vodio prema vrhu.

Rekordno najtoplija zima i sa najnizim snijeznim padavinama ostavila je velikog traga iza sebe. Snijega skoro da i nema, osim u uvalama i padinama koje su okrenute prema sjeveru. Malo vise snijega, kao i obicno zadrzalo se u dijelovima koje je pokriveno sumom. Rani jutarnji start dao nam je prednost jer je zbog niskih temperatura povrsina snijega bila dovoljno zamrznuta, pa smo na brzaka protutnjali kroz borovinu bez vece muke. Iako staza nije jos oslobodjena od snjeznog pokrivaca, navigacija do Nylor jezera bila je jednostavna, a sve poslije toga bilo je vise nego ocigledno jer su obadva vrha bila jasno vidljiva.

                                         Pogled sa vrha Mt. Vilcox u pravcu Argentine Peak, bili smo na pola puta.

Uspon na ova dva vrha je prije svega dobar kondicioni trening, ali ce u svakom slucaju testirati vase noge i fizicku spremnost.
Argentine Peak je 131 a Mt. Wilcox je 315 na listi najvisih vrhova u Koloradu.

     Greben koji povezivao ova dva vrha bio je najzanimljiviji dio ove ture, tokom prijecanja visina koju smo izgubili nije prelazila 400 metara.

              Mt. Wilcox je ostao iza nas, iako nije pretstavljao veci problem ipak je uspi da testira nasu fizicku spremnost.

     Predjeni dio puta poceo je da dobija svoju sliku, negdje na povini grebena prema vrhu Argentine Peak, mogli smo da vidimo Nylor jezero u dolini, kao i oblik i formu Mt. Vilcox koji je polako ali zasigurno bio ispod nas.

                       Nekada popularni Argentine prevoj je postao prepoznatljiv, snijezna linija otkrivla je njegovu putanju.

                                    Na samom vrhu grebena horizonti su dobili sasvim drugu dimenziju.

                           I svaki put ponovo i po ko zna koji put, pogled sa jednog od vrhova u Koloradu ne ostavlja me ravnodusnim.

                                  Pogled prema Greys i Torryes, dva zasigurno najpopularnija ''fortinera'' u Koloradu.

                                    Ptarmigani koji su krili na padinama planine nisu ostali neprimjeceni i sa svjezim zapocetim prerusavanjem nagovjestavali su dolazak toplijih dana.

                                                                           Krig je zatvoren, ponovo na jezeru

                              Planine su ostale iza nas, ali ostace jedno lijepo sjecanje na ovu iznenadjujuce lijepu  turu.......